تسهیلات شرکت های دانش بنیان
یکی از سازمان های که از شرکت های دانش بنیان حمایت می کند ، سامان سرمایه نانو می باشد که به اختصار مراحل تسهیلات مربوط توضیح داده شده است.
1-1- معرفی
مؤسسه سامان سرمایه نانو با هدف ارائه خدمات سرمایه گذاری خطرپذیر و تجاری سازی ایده های دانش بنیان در حوزه فناوری های نوین و با تمرکز بر فناوری نانو در سال 1391 تشکیل گردید. ماهیت حقوقی مؤسسه غیرانتفاعی و خصوصی بوده و سهام دار اصلی آن نیز انجمن خیرین توسعة علم و فناوری ایرانیان می باشد.
مؤسسه سامان سرمایه نانو به دلیل ماهیت کاری خود با مراکزی که در حوزه مدیریت فناوری فعالیت می نمایند و همچنین بانک ها و مؤسسات پولی در تعامل نزدیک می باشد که می توان به معاونت علمی فناوری ریاست جمهوری، ستاد توسعه فناوری نانو ریاست جمهوری، مؤسسه خدمات فناوری تا بازار (کریدور)، بانک توسعه تعاون، صندوق توسعه ملی و دانشگاه ها و مراکز پژوهشی اشاره نمود.
1-2-خدمات
سرمایه گذاری خطرپذیر
کارگزاری و عاملیت
خدمات تجاری سازی
1-3- مرحله ورود به سرمایه گذاری
مؤسسه در همه مراحل تأمین مالی شرکتها آمادگی ورود دارد. در جدول زیر میزان سرمایهگذاری در مراحل مختلف به همراه سایر شرایط گنجانده شده است:
شرح
حداکثر سرمایهگذاری (میلیون ریال)
بازده مورد انتظار (درصد)
حداکثر دوره سرمایهگذاری (سال)
سهم از منابع سازمان
Seed
2،000
70
7
30
Start up
30،000
50
5
40
Early stage
50،000
40
5
20
Expansion stage
بدون محدودیت
35
3
10
1-4- چشم انداز، اهداف و استراتژی ها
هدف اصلی تأسیس مؤسسه کسب درآمد از تجاری سازی و تولید محصولات فناوری نانو و جذب و بکارگیری منابع مالی دیگر بخش های مختلف کشور در این حوزه می باشد. فعالیت این مؤسسه در قالب بخش خصوصی بوده و از طریق سود حاصل از سرمایه گذاری خود در طرحها و پروژههای مرتبط، هزینه های جاری خود را تأمین مینماید. مؤسسه سامان سرمایه نانو داراییهای خود و دیگر سازمان ها را در حوزههای مختلف مرتبط با فناوری نانو سرمایه گذاری کرده و سود حاصل را به ذینفعان باز می گرداند.
1-5-اولویت ها
اولویت اول مؤسسه در مشارکت و تأمین مالی طرح های پیشنهادی، تجاری سازی و کسب سود متناسب با ریسک پذیرفته شده از انجام سرمایه گذاری ها می باشد. گسترش مرزهای دانش فنی در دستور کار سرمایه گذاری های مؤسسه نمی باشد، مگر در مورد طرحهای پیشنهادی از سوی ستادها، دانشگاه ها، مراکز و پژوهشکده هایی که مؤسسه صرفاً نقش کارگزاری و عاملیت آنها را بر عهده دارد.
مؤسسه صرفاً در طرحهای نوآورانه که قابلیت رشد سریع و کسب سهم بازار بالایی را داشته و محصول تولیدی دارای مزیت رقابتی و وجوه متمایزکننده در دانش فنی، کاربرد و یا قیمت باشد و براحتی قابلیت واردات یا کپیبرداری وجود نداشته باشد سرمایه گذاری مینماید.
مؤسسه در همه فناوری های نوین که با معیارهای سرمایه گذاری منشور مطابقت داشته باشند ورود کرده و سرمایهگذاری مینماید. کاربرد نانو در فناوری های مواد و تجهیزات پیشرفته، رسانش هدفمند، تولید و مدیریت انرژی، تصفیه مایعات و گازها و فرآوری هیدروکربن ها دارای اولویت سرمایه گذاری می باشند.
دانش فنی طرحهایی که دارای کاربردهای متنوعی در تولید محصولات مختلف (و بازارهای مختلف) باشند دارای اولویت بیشتری نسبت به تکنولوژی های تک محصوله می باشند.
مؤسسه در ارزیابی طرحهای ارائه شده علاوه بر بررسی محصول نهایی، دانش فنی طرح را نیز مورد ملاحظه قرار میدهد. ممکن است محصول نهایی طرح فاقد جاذبه های سرمایه گذاری مورد نظر مؤسسه باشد ولیکن دانش فنی طرح با احراز معیارها و ضوابط مربوطه قابلیت ارائه و فروش به متقاضیان داخلی و خارجی را داشته باشد. چنین طرحهایی با رویکرد سرمایهگذاری بر روی دانش فنی بررسی شده و در سبد سرمایه گذاری مؤسسه سهم قابل توجهی خواهند داشت.
1-6- الزامات پذیرش طرح ها:
مؤسسه سامان سرمایه نانو به منظور مشارکت در طرحها در قالب سرمایه گذاری خطرپذیر، معیارها و ضوابط خاصی را در تصمیم گیری خود لحاظ می نماید.
مرحله ایده:
طرح میبایست کاربردی بوده و پاسخگوی یک نیاز یا تقاضا در بازار مصرف باشد.
TRL یا سطح آمادگی فناوری طرح حداقل میبایست 2 باشد تا مناسب سرمایه گذاری باشد.
مرحله نمونه اولیه:
طرحهایی که مراحل تحقیقاتی و آزمایشگاهی را با موفقیت کامل گذرانده و تاییدیه های معتبر دال بر موفق بودن نمونه های آزمایشگاهی را دارا میباشند.
محصول نهایی طرح لازم است که همه آزمایشات مورد نیاز را چه در آزمایشگاه و چه در شرایط واقعی پشت سر گذاشته باشد.
TRL یا سطح آمادگی فناوری طرح حداقل میبایست 6 باشد تا مناسب سرمایه گذاری باشد. در این سطح از TRL، نمونههای اولیه باید علاوه بر تستهای متنوع آزمایشگاهی، تستهای عملکردی واقعی را نیز گذرانده باشند.
تست های آزمایشگاهی و عملکردی نمونه اولیه حتماً میبایست با مواد صنعتی صورت گرفته باشد. لذا تولید ProtoType با مواد آزمایشگاهی و تاییدیه های آزمایشگاهی معتبر نمی باشد.
مرحله پایلوت:
طرح می بایست مرحله پایلوت را با موفقیت کامل طی کرده و خروجیهای مورد نظر این مرحله را ارائه نماید.
در مرحله پایلوت لازم است که تولید محصولات حتماً با مواد صنعتی صورت گرفته و تاییدیه های معتبر مبنی بر موفقیت تولید پایلوت با مواد صنعتی موجود باشد.
مستندسازی پروژه در مرحله پایلوت بصورت کامل صورت گرفته باشد و این مستندات اطلاعات فنی لازم را برای ورود به مرحله صنعتی تامین نماید.
محصول نهایی طرح همه تستهای آزمایشگاهی و عملکردی را در شرایط و زمان های مختلف پشت سر گذاشته و حداقل از سطح TRL 7 برخوردار باشد.
کنترل کیفیت محصول و کنترل فرایند و تداوم آن کاملا مورد آزمون قرار گرفته باشد.
امکان سنجی اقتصادی طرح با استفاده از اطلاعات فنی مرحله پایلوت صورت گرفته و توجیه اقتصادی طرح در مقیاس صنعتی کاملاً احراز گردیده باشد.
در مرحله پایلوت اطلاعات فنی مورد نیاز مرحله صنعتی کاملاً استخراج گردیده و طراحی پایهای و تفصیلی خط تولید صنعتی در دسترس باشد.
تست بازار با محصولات مرحله پایلوت صورت گرفته و بازخورد رفتار بصورت دقیق و علمی مستند شود.
هر طرحی در پایان مرحله پایلوت می بایست دارای تحقیق بازار، مطالعه امکانسنجی و برنامه ریزی فروش باشد.
پس از انجام موفقیت آمیز این مرحله و فراهم آوردن مقدمات مورد نیاز، سرمایه گذاری جهت تولید صنعتی صورت می پذیرد.
تسهیلات شرکت های دانش بنیان
فرایندهای مربوط به ارائه تسهیلات
فرایند ارزیابی و انتخاب طرح شامل 7 مرحله میباشد:
ورود طرح (فرم اطلاعات اولیه)
در این مرحله، متقاضی فرم اطلاعات اولیه را تکمیل نموده و به مؤسسه ارائه می نماید. این فرم صرفاً حاوی اطلاعات اولیه و آشنایی تیم ارزیابی با کسب وکار پیشنهادی بوده و میبایست حداکثر تا 8 صفحه باشد؛ در این مرحله، تیم ارزیابی با مطالعه فرم اطلاعات اولیه، صرفاً با طرح آشنا شده و هیچگونه بررسی صورت نمیپذیرد.
ملاقات با نماینده گروه و غربالگری (سرمایه گذاری خطرپذیر – ایدههای کسب وکار)
در این جلسه، طرح بصورت ابتدایی از طرف نمایندۀ متقاضی ارائه میگردد و برخی از سوالات ابتدایی از طرف تیم ارزیابی طرح عنوان میگردد. در واقع این جلسه نیز در ادامه فرم اطلاعات اولیه است و هنوز فرایند وارسی صورت نگرفته است. چنانچه کلیات طرح از نظر تیم بررسیکننده و منشور سرمایهگذاری و شاخصهای مورد نظر مؤسسه قابل قبول باشد، وارسی مقدماتی آغاز میگردد.
وارسی مقدماتی (بازار و مالی – حقوقی – دانش فنی – مدیریت)
در این مرحله، طرح از 5 جنبه بازار (بالقوه و بالفعل)، اطلاعات مالی (جریان نقدی، میزان سرمایه گذاری مورد نیاز، زمان بازگشت سرمایه، نرخ بازدهی، سرمایه در گردش و …) حقوقی (مسائل مربوط به پتنت و مالکیت و …)، دانش فنی (بررسی ادعاهای اولیه فرد، جنبه نوآوری و تکراری نبودن در ایران، امکانپذیری پیادهسازی و …) و سازمان یا مدیریت طرح (بررسی سوابق افراد، شرکت، افراد کلیدی و …) مورد وارسی مقدماتی قرار می گیرد.
ابزار بررسی در این مرحله از فرایند بیشتر اینترنتی، مصاحبهای و مبتنی بر فرم طرح کسب و کار تکمیل شده توسط خود فرد می باشد. چنانچه در وارسی مقدماتی در هر یک از این 5 جنبه (بخصوص بازار و مالی که می توان با قطعیت بیشتری تحلیل نمود) حقایق منفی آشکار و قطعی مبنی بر قابل قبول نبودن طرح احراز گردید، فرایند وارسی متوقف میگردد. البته قابل ذکر است این حقایق منفی باید کاملاً آشکار باشد تا تیم تحقیق و مقام تصمیم گیرنده اقناع شده و دستور توقف فرایند صادر گردد.
نکته کلیدی در این قسمت، جنبه سلبی وارسی می باشد. در واقع در این قسمت، تیم صرفاً به دنبال نکات منفی جهت پذیرفته نشدن طرح بوده و تیم تحقیق در پی اثبات نقاط قوت طرح نمی باشد. چنانچه در این مرحله از فرایند حقایق منفی مبنی بر رد طرح احراز نگردید، جلسه ملاقات دوم برگزار می شود.
جلسه ملاقات با مدیران و افراد کلیدی
در این جلسه، برخی سوالات و ابهامات پیرامون طرح در ارتباط با مسائل مالی، بازار، فروش و بازاریابی، عملیات، تأمین مواد اولیه، زمانبندی طرح و … عنوان شده و جلسه بیشتر حالت پرسش و پاسخ دارد.
وارسی نهایی (مطالعات تحقیق بازار، امکانسنجی فنی اقتصادی، ارزیابی سازمانی)
چنانچه طرح پس از جلسه ملاقات دوم با عوامل طرح همچنان مورد قبول تیم ارزیابی باشد، وارد فرایند وارسی نهایی میگردد. رویکرد تیم ارزیابی در این مرحله ایجابی بوده و به دنبال اثبات جاذبه های طرح و مزیت های سرمایه گذاری در آن میباشد. لذا طرح در ابعاد مختلف باید توان اثبات و تحمیل خود بر تیم ارزیابی و مقام تصمیمگیرنده را داشته باشد.
در این مرحله، تحقیق بازار کمی و کیفی و مطالعه امکانسنجی فنی و مالی طرح صورت گرفته و ابعاد مختلف طرح از جنبه های بازار، فنی و مالی مورد بررسی قرار میگیرد. همچنین سوابق شرکت، تیم و افراد کلیدی مورد بررسی دقیقتری قرار میگیرد. سابقه خود طرح نیز در کشور اعم از دانشگاه ها، پژوهشکده ها، ستادها و مراکز مختلف مورد بررسی و تحقیقات میدانی قرار میگیرد. همچنین افراد صاحبنظری که در این حوزه فعالیت نموده اند مورد مشاوره قرار گرفته و افراد کلیدی (از منظر فنی) که بهتر است در این طرح حضور داشته باشند شناسایی می گردند.
ارزش گذاری اقتصادی و ارزیابی ریسک
در این مرحله، پس از انجام مطالعات امکان سنجی و وارسی نهایی، طرح توسط واحد بررسی اقتصادی از منظر ریسک های مختلف مورد ارزیابی قرار می گیرد. متد ارزیابی ریسک براساس شبیهسازی مونت کارلو و با استفاده از نرمافزار کریستال بال می باشد. همچنین ریسک های عملیاتی و سیاسی نیز در این مرحله مورد بررسی قرار می گیرد.
پس از ارزیابی ریسک در این مرحله، ارزشگذاری دانش فنی صورت گرفته و تعیین حداقل سهام مؤسسه، میزان سرمایه گذاری، میزان آورده نقدی متقاضی و غیره در طرح سرمایهگذاری تنظیم شده از طرف واحد بررسی اقتصادی ارائه میگردد. در نهایت، گزارش تقدیم هیئت مدیره شرکت شده و با تأیید هیئتمدیره سرمایه گذاری لازم الاجرا بوده و جهت انجام مراحل حقوقی به مدیریت امور حقوقی ارائه می گردد.
عقد قراردادهای حقوقی و تشکیل شرکت
در این مرحله، قراردادهای مورد نیاز توسط مدیریت امور حقوقی مؤسسه آماده شده و پس از طی مراحل حقوقی، تشکیل شرکت سهامی خاص با جزئیات مشخص شده توسط واحد بررسی اقتصادی در دستور کار قرار میگیرد. پس از این مرحله، فرایند ارزیابی و تشکیل شرکت پایان پذیرفته و شرکت جدیدالتأسیس تحت راهبری و نظارت مدیریت امور شرکتها شروع به فعالیت مینماید.
پس از اتمام فرآیند ارزیابی و تشخیص صلاحیت طرح، فرآیند ارزیابی خاتمه یافته تلقی شده و شرکت جدیدالتاسیس به مدیریت امور شرکتها واگذار میگردد. فرآیندها و رویه های کاری قابل انجام در این مدیریت کاملاً پویا بوده و برای نظارت و راهبری هر شرکت ممکن است از فرآیندها و عملیات مخصوص به خود استفاده شود.
فرایند تجاری سازی فناوری:
روش اجرایی مؤسسه در تجاریسازی فناوری، برای آن دسته از طرحهایی که مرحله آزمایشگاهی و تولید نمونه اولیه را با موفقیت طی نمودهاند شامل مراحل زیر می باشد. (جهت ورود طرحها به فرآیند تجاری سازی، لازم است که تولیدات نمونه با مواد صنعتی صورت گرفته و تست های آزمایشگاهی و عملکردی را نیز گذرانده باشند).
تشکیل تیم تجاری سازی
در هر طرح سرمایه گذاری که با رویکرد تجاریسازی و در قالب عاملیت و کارگزاری تجاری سازی به مؤسسه معرفی گردد، ابتدا تیمی متشکل از متخصصان مختلف تشکیل شده و هدایت پروژه را بر عهده خواهند داشت؛ اعضای تیم عبارتند از:
کارشناس بازار
کارشناس اقتصادی
کارشناس فنی با توجه به حوزه طرح
کارشناس صنعتی
کارشناس تجاری سازی (مدیر گروه)
وظایف:
ترسیم نقشه راه تجاری سازی هر طرح بصورت اختصاصی
مدیریت پروژه تجاریسازی با هدف کنترل هزینه، زمان و اهداف و محدوده پروژه
مدیریت انجام وظایف و فعالیتهای مورد نیاز در راستای تجاریسازی و تهیه گزارشات
معرفی کارشناسان، مشاوران و شرکتهای صاحب تجربه و ذیصلاح و استفاده از خدمات کارشناسی و مشاوره آنها در حوزههای مختلف EPC پروژه
مطالعات بازار
ابتدا مؤسسه بازار محصول نهایی طرح را از جنبههای کمی و کیفی مورد بررسی قرار می دهد. از طریق مصاحبه با خبرگان و فعالین بازار، عوامل مؤثر خرید در رفتار مصرفکنندگان، مشتریان بالقوه محصول، میزان وفاداری بازار به محصولات رقبا، میزان پذیرش محصول جدید از سوی مشتریان بالقوه، روندهای مصرف گذشته و آتی محصول و مواردی از این قبیل بررسی میگردد. در نهایت با تلفیق اطلاعات کیفی و کمی بدست آمده در این مرحله و استفاده از مدلها و الگوهای علمی…. جذابیت بازار و میزان موفقیت محصول در بازار ارزیابی میگردد. چنانچه نتایج مطالعه در این قسمت حاکی از موفقیت احتمالی محصول در بازار باشد فرآیند تجاری سازی وارد مرحله بعدی گردد.
پیش امکان سنجی
در این مرحله، با استفاده از داده های آزمایشگاهی و اطلاعات بدست آمده در مرحله قبل، مطالعات پیش امکان سنجی طرح انجام میگیرد. چنانچه در این مطالعه توجیه اقتصادی فناوری احراز گردد، طرح بصورت رسمی وارد فاز پایلوت شده و اقدامات عملیاتی صورت می پذیرد.
احداث پایلوت
در این مرحله با کمک تیم فناور و همچنین انتخاب مشاور ذیصلاح مهندسی و ساخت از طرف مؤسسه اقدامات ذیل انجام میپذیرد:
طراحی فرآیند پایلوت
طراحی مفهومی
طراحی تفصیلی و پایه خط تولید
تصمیم درباره ساخت یا خرید ماشین آلات خط پایلوت
نصب و راه اندازی پایلوت
بهره برداری از خط پایلوت
پس از راه اندازی خط پایلوت، بهرهبرداری از خط با هدف تست نهایی محصولات، تست بازار و فراهم آوردن مستندات فنی و اقتصادی مورد نیاز مرحله تولید صنعتی آغاز میشود. مشاوران صنعتی و همچنین مشاور ساخت ماشینآلات در این مرحله مؤسسه را یاری مینمایند.
تولید محصولات نهایی طرح با ویژگی ها و مشخصات محصول نهایی و استفاده مشتریان
تست آزمایشگاهی محصول و اخذ تأییدیه از مراجع معتبر با تعداد نمونه قابل اطمینان آماری
تست عملکردی محصول و اخذ تأییدیه عملکرد با لحاظ نمودن تعداد نمونه قابل اطمینان آماری
تست فرآیندهای تولید و تداوم کیفیت محصول و دستگاه ها
مستندسازی فرآیندهای تولید در مرحله پایلوت
طراحی فرآیند تولید صنعتی
طراحی پایهای و تفصیلی خط تولید
تهیه RFP ماشینآلات مورد نیاز خط تولید صنعتی
امکانسنجی فنی اقتصادی تولید صنعتی با استفاده از اطلاعات حاصل شده از مرحله پایلوت
ارتقای TRL پروژه حداقل تا سطح 7
تست پایلوت بازار و میزان استقبال مشتریان بالقوه در عمل و بررسی نقاط قوت و ضعف محصول از دیدگاه مشتریان
انتخاب استراتژی مناسب تجاری سازی
پس از اتمام مرحله پایلوت، احراز و توجیه اقتصادی طرح در مطالعات امکان سنجی نهایی، تیم تجاری سازی با استفاده از اطلاعات در دسترس طرح سیاست بهینه ادامه فرآیند و تجاری سازی را پیشنهاد م ینماید. گزینه های ممکن میتواند شامل موارد ذیل باشد:
فروش فناوری: از طریق بازاریابی فناوری برای مصرف کننده بالقوه، دانش فنی و خط پایلوت قیمت گذاری شده و به فروش می رسد.
ادامه فرآیند و تولید صنعتی محصول: ادامه فرآیند تجاری سازی پس از مرحله پایلوت نیازمند فراهم کردن مقدمات مورد نیاز مرحله تولید صنعتی میباشد. در مرحله پایلوت تمامی مستندات و نقشه های فنی و مهندسی خط تولید و ماشینآلات فراهم شده و مساله اصلی ساخت تأمین ماشین الات مورد نیاز در این مرحله میباشد. برای این منظور نیز میتوان با مقایسه دو گزینه ذیل و تحلیل هزینه فایده و ریسک، گزینه بهینه را انتخاب نمود.
تامین و ساخت ماشینآلات توسط گروه فناور و شرکتهای ماشینسازی داخلی
تامین و یا ساخت ماشینآلات توسط شرکتهای معتبر خارجی با کمک واسطههای فناوری
تولید مشترک با شرکتهای خارجی: پس از پایان یافتن مرحله پایلوت و ارتقای سطح فناوری هسته اصلی و تشکیل پلتفرم فناوری، حسب مورد پیشنهاد تشکیل شرکت مشترک با شرکت صاحب نام خارجی نیز در صورت امکان بررسی میگردد. تحلیل هزینه فایده و همچنین فرصتها و تهدیدها برای این همکاری مشترک صورت گرفته و در نهایت سیاست بهینه اتخاذ میگردد.
معیارهای ارزیابی طرح ها
هر ایده فناورانه جهت موفقیت در تجاری سازی و ورود به صنعت و بازار نیازمند فاکتورهای متعددی میباشد که عدم توجه به این عوامل ممکن است منجر به شکست ایدههای خوب آزمایشگاهی شود. مؤسسه سامان سرمایه نانو سه عامل ذیل را در فرآیند ارزیابی طرحهای سرمایهگذاری مورد توجه قرار می دهد.
بازار
اولین و مهمترین شرط جهت موفقیت یک ایده، وجود بازار جذاب و به اندازه کافی بزرگ میباشد. چنانچه طرح از جذابیتهای بالقوه بازاری برخوردار نباشد و محدود به طیف خاصی از بازار از نظر جغرافیایی، سنی، فرهنگی و یا مصرفی باشد، با وجود همه چارهاندیشیها و تمهیدات، نمیتوان موفقیت طرح را انتظار داشت؛ باید توجه داشت که وجود یک بازار بزرگ و متنوع و وجود مشتریان بالقوه فراوان در گروههای سنی، جغرافیایی و صنعتی مختلف و نداشتن رقبای قدرتمند داخلی میتواند برگ برنده موفقیت هر طرحی باشد. طرحی که محصول نهایی آن صرفاً مربوط به استان، صنعت و یا گروه سنی و مصرفکنندگان خاص باشد، همیشه با تهدید رقبا و اشباع بازار مواجه می باشد.
البته باید توجه داشت که برخورداری از بازار بزرگ صرفاً شرط لازم موفقیت طرح میباشد و شرط کافی، میزان پذیرش بازار میباشد. در واقع، محصول نهایی هر طرح باید راه حلی (solution) باشد برای حل مشکل موجود. عدم توجه به این نکته ضروری (مشکل – راه حل) و عدم برخورداری از مزیت رقابتی میتواند محصول نهایی طرح را محصولی بیفایده جلوه دهد که در نهایت از سوی بازار مورد پذیرش قرار نگرفته و طرح را با شکست مواجه مینماید.
دانش فنی
در طرحهای با تکنولوژی پیچیده، دانش فنی بسیار نقش حیاتی ایفا می نماید؛ در واقع، در بسیاری از این طرحها، تنها عامل رقابتی همین دانش فنی می باشد. ممکن است برای تولید یک محصول با فناوری پیشرفته، راه های مختلفی وجود داشته باشد. انتخاب دانش فنی که مناسب تولید در مقیاس صنعتی باشد، میتواند ضامن موفقیت طرح باشد. معمولا در انتخاب دانش فنی باید به چند نکته توجه داشت:
دانش فنی به آسانی قابل تحصیل نباشد و پس از افشای طرح، اگر رقبا بخواهند محصول طرح را با همین دانش فنی تولید نمایند حداقل چند سال زمان نیاز داشته باشند.
چرخه عمر دانش فنی بررسی شود تا در مراحل نزول و یا مرگ خود قرار نداشته باشد.
دانش فنی از مرحله جنگ ایدهها عبور کرده باشد و حتیالمقدور، نمونه های تجاری شده محصول با همین دانش فنی در شرکت های معتبر بین المللی وجود داشته باشد.
رصد فناوری در حوزه مربوطه صورت گرفته باشد تا فناوری های بالقوه رقیب در سطح آزمایشگاه شناسایی گردیده و تهدید تولید محصولات طرح با دانش فنی جدید توسط رقبا در سال های آینده برآورد گردد. این امر از این جهت بسیار حائز اهمیت است که ممکن است طی چند سال آینده با ورود فناوری های جدید دیگر تولید محصولات با روش فعلی مقرون به صرفه نباشد.
برای انتخاب دانش فنی منتخب از بین همه گزینه های موجود، دلایل قابل قبول فنی و اقتصادی بیان شده باشد. فناوری مطلوب علاوه بر قابلیت های فنی باید از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه باشد.
مدیریت طرح
منظور از مدیریت، همه مدیران و نیروی انسانی مرتبط با طرح میباشند. همه طرحهای ایدهآل سرمایه گذاری، چنانچه فاقد تیم با تجربه، با انگیزه و متخصص جهت اجرای طرح باشند، صرفا بر روی کاغذ باقی خواهند ماند. یک ایده خوب با جذابیتهای بازاری فوقالعاده و دانش فنی پیشرفته و شاخص های اقتصادی قابل قبول، چنانچه فاقد تیم مناسب جهت پیاد سازی باشد، قطعاً دچار شکست می شود؛ یک تیم کامل باید ترکیبی از نیروهای با تجربه و خلاق با تخصصهای مختلف باشد و حتماً نسبت به مسائل راهاندازی کسب و کار و فضای سرمایهگذاری و اقتصاد نیز آشنایی کافی داشته باشند. برخورداری از تیم کامل و با انگیزه که بصورت حرف های بر روی طرح خود وقت میگذارند و علاوه بر موقعیت آکادمیک از تجربه صنعتی نیز برخوردار باشند و ترکیبی از تخصصهای فنی، اقتصادی و حقوقی و صنعتی را داشته باشند، از معیارهای با اهمیت در ارزیابی طرح های سرمایه گذاری می باشد.
موارد قابل توجه:
نرخ بازده مورد انتظار مؤسسه از سرمایه گذاری در طرحهای پیشنهادی، حداقل 38 درصد می باشد؛ لذا مؤسسه در طرح هایی سرمایه گذاری می کند که حداقل 38 درصد بازدهی در سال های اول فعالیت داشته باشند و هر چقدر میزان ریسک سرمایه گذاری بالاتر باشد، بازده مورد انتظار مؤسسه نیز افزایش می یابد.
خروج مؤسسه از طرحها، بین 4 تا 7 سال میباشد. شاخص مبنا، 5 سال میباشد و حداقل انتظار مؤسسه از سرمایه گذاری 5 ساله در یک پروژه این است که سرمایه اولیه پس از 5 سال در حدود 5 برابر افزایش یابد.
حداقل متوسط نرخ بازدهی سرمایه در یک دوره 5 ساله 40 درصد میباشد. این نرخ هر ساله با توجه به میزان بازدهی سرمایه گذاری بدون ریسک شبکه بانکی و اوراق مشارکت و در حدود دو برابر آن تنظیم میگردد.
میزان سال های بازگشت سرمایه برای مؤسسه حداکتر تا 3 سال می باشد.
اولویت سرمایهگذاری با سرمایه ثابت می باشد و معیار پذیرش تأمین سرمایه در گردش حداقل بازده مورد انتظار 60 درصد و بازگشت یکساله می باشد.
با محاسبه دانش فنی و آورده نقدی متقاضی، حداکثر سرمایهگذاری مؤسسه، 60 درصد از کل سرمایه گذاری مورد نیاز می باشد.
مؤسسه در طرحهایی مشارکت مینماید که علاوه بر رئیس هیئت مدیره، از میان مدیر عامل و یا مالی، یک نفر الزاماً از طرف مؤسسه منصوب گردد.
نیمی از افراد معرفی شده در سازمان پروژه، موظف به حضور تماموقت در محل شرکت و یا آزمایشگاه میباشند. افراد کلیدی پروژه نیز الزاماً میبایست در ردیف افراد تمام وقت شرکت باشند.
مشارکت بصورت تشکیل شرکت سهامی خاص و یا مختلط غیرسهامی می باشد. (به جز طرحهای پژوهشی که مؤسسه نقش کارگزاری و عاملیت را به عهده دارد و بصورت مشارکت مدنی عمل میگردد)
میزان سهام مؤسسه با توجه به ارزشگذاری دانش فنی و همچنین میزان سرمایه گذاری اولیه مشخص می گردد؛ در صورت، حداقل سهام موٌسسه از 35 درصد کمتر نمی باشد.